دیگر نمی نویسمت
هرکس به چشم هایم نگاه کند
تو را خواهد خواند
می نویسم از تو ای زیبای من
می سرایم از تو ای رویای من
ای نگاهت سبزتر از سبزه زار
می نویسم بی قرارم بی قرار
مرا زیر خاکستر جا گذاشتی …
آهـــــــای با توام
تـو یادت نـــرود
من به خاطرتــــــــو آتـــــــش گـــرفته ام
دیگر نمی توانم متن های طولانی را تا آخرش بخوانم
تقصیر خودت بود
آمدی ، رفتی و به هر چه کوتاه عادتم دادی
جای تو خالـــــیــسـت
خالی تر از سفره ی دل کودکی که تازه متولد شده است
دیگر به همه چیز شک کرده ام
می گویند : آب نطلبیده ، مُـــــراد است
هر چه بالا پایین می کنم نمی فهمم
این چشمانم پس کـــِـــی مراد می گیرند ؟
چه معنـــــى دارد زندگى ؟
وقتى که هیچ اتفاقى
من و تو را
سر راه هم قرار نمى دهد !
معجزه‌ها با باد رفته‌اند
و چشمانی که چشم مرا گرفت
همیشه در حاشیه‌ی آینه جا ماند
و پشت پنجره چقدر نیامد
آنکه قرار بود
ذهنـــم فلـــــج می شود
وقتــــــی می خــوانمــت و تــــــو نمی گویی جانــــــم ؟
چقدر صدای تیک تاک ساعت دلخراش است
وقتی تو یک ثانیه هم در کنارم نیستی
می گویند هر سن و سالی که داشته باشی
اگر کسی نباشد که با یادش ، چشمانت از شادی یا غم پر اشک شود
هرگز زندگی نکرده ای و من این روزها زندگی می کنم . . .
بیهـــــودِه نَـقّـــاش بــــــودِه ام ایـن هَمِـــــﮧ ســـــال . . !
بِـــــﮧ چَــــــــشم هــایَت ڪِـــــﮧ می رِسَـــــم
قَلَـــــــم مــــوهـــا خـــــیس می شَــــوَنــد
بِـــــﮧ لَــب هــایَت ڪِــــﮧ می رِسَـــــم ،
دَستَــــــم می لَــــــرزَد . . .
رَنـــگــ هــــا می گــُــــریـــزَنــــد
وَ قــاب هـــای خـــــالی
تَنـــــهـا . . . نَبــــودَن تـــــو را
بِـــــﮧ دیـــــوارِ زِنـــدِگـــــی ام می ڪـــــوبَنــــــد
اس ام اس تنهایی و بیکسی